Monthly Archives Luty 2015

Mięsak sutka (sarcoma mammae). Występuje w sutku najczęściej w postaci tzw. cystosarcoma. Trafia się u kobiet i dziewcząt między 30-40 rokiem życia, czasem Wcześniej, wyjątkowo później. Tworzy zwykle powoli rosnący guz, który osiągnąć może jednak z czasem większe rozmiary, co doprowadza do napięcia i obumarcia zajętej przez naciek nowotworowy skóry. Bardzo często jest następstwem urazu.

Jakkolwiek mięsak sutka jest typowym nowotworem złośliwym, rzadko kiedy daje przerzuty. Leczenie polega na usunięciu całego sutka w drodze zabiegu operacyjnego. Chrzęstniaki, mięśniaki i guzy o budowie mieszanej (osteoidchondroma) należą do nowotworów trafiających się w sutku bardzo rzadko.

Nerwobóle gruczołu sutkowego (masłodjmia). Niezależnie od bólów w gruczole sutkowym, które towarzyszą przewlekłemu zapaleniu i guzom sutka, obwisaniu piersi i przerostowi ich utkania gruczołowego, trafiają się niekiedy w tej okolicy bóle napadowe o nieznanej etiologii.

Podsumowując nasze obserwacje możemy stwierdzić, że u ludzi z anomalią wyrostków poprzecznych piątego kręgu lędźwiowego bóle kręgosłupa zlokalizowane w tym odcinku pojawiają się wcześnie (przed 30 rokiem życia) i mają typowy rozlany charakter. Nawroty bólów zdarzają się często, a poczucie dyskomfortu w przerwach pomiędzy obostrzeniami towarzyszy niemal wszystkim chorym. Podczas badania niemal zawsze udało się stwierdzić ból przy skłonie i obwodzeniu tułowia oraz w rzucie szczytu wyrostków poprzecznych. Bólom towarzyszyło zniesienie lordozy lędźwiowej, a w okresie obostrzenia wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, a czasem i skolioza. U osób dłużej chorujących dochodziło do zaburzenia w biomechanice kręgosłupa, w następstwie tego do zniesienia lordozy lędźwiowej oraz do zmian przeciążeniowych w stawach międzytrzonowych, międzykręgowych a nawet krzyżowo-biodrowych stwierdzonych w obrazie rentgenowskim. Zmiany te zamykają błędne kolo przyczyn i skutków, gdyż prowadzą do względnego skrócenia tego odcinka kręgosłupa i osadzenia go niżej na kościach miednicy i kości krzyżowej. W miejscu styku wyrostków poprzecznych z wymienionymi kośćmi, u niektórych osób, dochodzi do powstania odczynów okostnowych, a nawet stawów rzekomych. W przypadkach, gdy anomaliom wyrostków towarzyszą inne zaburzenia rozwoju kośćca (niezrośnięcie luku, sakralizacja, lumbalizacja itp.), obraz kliniczny wzbogacają jeszcze dolegliwości, które trzeba różnicować z innymi zespołami bólowymi tej okolicy. Anomalie wyrostków poprzecznych ostatniego kręgu lędźwiowego zaburzają prawidłowe stosunki statyczne i dynamiczne, a tym samym przyczyniają się do przeciążenia i wcześniejszego wystąpienia zmian zwyrodnieniowych w tym odcinku. Dolegliwości kliniczne cechują się na początku łagodnym przebiegiem, a obostrzenia nie manifestują się także zbyt ostro, dlatego też chorzy do leczenia trafiają późno. Z powyższych rozważań wynika również, że efekty leczenia są także mało spektakularne, a nawroty bólów stają się coraz częstsze.

W myśl definicji Światowej Organizacji Zdrowia nałóg występuje wówczas, gdy pojawia się trudne do odparcia dążenie do wprowadzenia do ustroju określonych substancji chemicznych, a więc następuje psychiczne, a niekiedy i fizjologiczne uzależnienie się od tej substancji.

Fellatio – całowanie prącia. u Cunnilingus – całowanie sromu. wydzielina preejakulacyjn a u 25% mężczyzn, a lubricatio vaginale27 u 28% kobiet, erekcja o 86% mężczyzn oraz „napięcie” w okolicy narządów płciowych u 65% kobiet, a w okolicy piersi u 9% kobiet, wytrysk nasienia u 4% mężczyzn, natomiast orgazm nie wystąpił u żadnej badanej kobiety.

Bardzo ważne prak...

Im więcej przestrzeni wypełnionych wiotką tkanką łączną (spatium praewsicale, spatia paravesicalia, spatium pararectale sin. et dextr. itd.) zostaje objętych chorobą. Ponieważ tkanka łączna wypełniająca boczną i górną część miednicy pozostaje w łączności z tkanką łączną przedniej ściany brzusznej, z tkanką pozamiedniczą (przez otwór zasłonowy), z tkanką tłuszczową wzgórka łonowego (za pośrednictwem więzadła obłego), z tkanką tłuszczową nerki (za pośrednictwem moczowodów, którym towarzyszy) itd., występowanie procesów ropnych w tych okolicach jest rzeczą możliwą. Należy jednak podkreślić, że do utworzenia się dużych ognisk ropnych dochodzi przez połączenie się rozmieszczonych w zakażonej tkance ognisk mniejszych, przy czym może się zdarzyć, że nie cała przestrzeń zajęta pierwotnie procesem zapalnym ulega zropieniu,

Okazało się, że miał słuszność, bo drobina hormonu pęcherzykowego ma ten sam cyklopentano-fenantrenowy układ, jak sterole i kwasy żółciowe. 1 mg oestronu odpowiada 10.000 j. m.

Leczenie suchym ciepłem przeprowadzamy za pomocą termoforów, ogrzanego w specjalnie zbudowanych przyrządach powietrza oraz naświetlania lampami, wytwarzającymi dużo promieni ciepłych (np. SolIux, Spektrosol). Ta ostatnia metoda ma pewną wyższość nad metodą leczenia ogrzanym powietrzem, gdyż nie wywołuje potów, naświetlanie odbywa się bowiem nie w przyrządach zamkniętych, ale w warunkach umożliwiających regulowanie ciepłoty skóry' przez jej stopniowe oddawanie.

Naświetlanie lampą „Sollux“ odbywać się musi w ten sposób, aby promienie świetlne padały na obnażony brzuch pacjentki prostopadle, a więc z góry. Czas trwania naświetlania wynosi przeciętnie 15 minut, ale zależy – rzecz prosta – od odległości lampy od skóry. Zasadą dawk...

Podział guzów jajnika uwzględniający równocześnie ich cechy morfologiczne, hisłogenetyczne i kliniczne jest rzeczą bardzo trudną, gdyż z jednej strony odznaczają się one dużą rozmaitością, z drugiej zaś tak złożoną pod względem embrio- logicznym i histologicznym budową utkania, z jaką nie spotykamy się w żadnym innym narządzie. Nic też dziwnego, że wszystkie dotąd podane klasyfikacje guzów jajnika są niedokładne i w poszczególnych przypadkach jeden i ten sam guz można by z równą słusznością umieścić w kilku grupach. Podstawą podziału guzów jajnika są albo cechy morfologiczne (guzy lite i torbiele, guzy pochodzenia łącznotkanko- wego i nabłonkowego), albo histogenetyczne (guzy pochodzące z pęcherzyków, z komórek śródmiąższowych lub z tkanek przeszczepionych), albo też kliniczne (guzy łagodned złośliwe, guzy wytwarzające hormony i guzy obojętne pod względem hormonalnym).

Niezależnie od krwawień z macicy, które są następstwem zmian organicznych w narządach rodnych i o których będzie często mowa w następnych rozdziałach, spotykamy się z krwawieniami, które stanowią typowe zaburzenie miesiączki i które pozostają w ścisłym związku z procesami natury hormonalnej, odbywającymi się okresowo w gruczołach płciowych kobiety. Określamy je mianem: a) menorrhagia {hypermenorrhoea ,polymenorrhoea) ,b) menostaxis,c) epimenorrhoea, w zależności od charakterystycznych dla nich cech klinicznych. Są to miesiączki albo zbyt obfite (ad a), albo zbyt długo trwające (ad b), albo też odznaczające się zmianą okresu występowania (ad c), w których zatem odstępy między poszczególnymi krwawieniami miesięcznymi są krótsze niż w warunkach prawidłowych.

Zjawisko imprinting można zakwalifikować jako szczególną postać procesu uczenia się, którego cechy charakterystyczne sformułował następująco Lorenz (1835): 1. Imprinting może się dokonać tylko w ściśle określonym i ograniczonym czasie życia osobnika, zwanym okresem wrażliwości. Jeśli nie nastąpi on w tym okresie, wówczas możliwość jego dokonania się jest raz na zawsze utracona. 2. Imprinting jest nieodwracalny, to znaczy nigdy nie ulega zapomnieniu. Obiekt, który spowodował imprinting, nie staje się jedynym czynnikiem wyzwalającym odpowiednią reakcję, staje się natomiast w tej mierze obiektem priorytetowym i w sytuacji wyboru zawsze jest preferowany. 3. Ustalenie obiektu docelowego dla określonej reakcji dokonuje się poprzez imprinting w czasie, kiedy odpowiednia reakcja nie została jeszcze wykształcona. 4. Imprinting odnosi się do ponadosobniczych cech obiektu, a więc na przykład do cech gatunku, ale nie do cech indywidualnych jego konkretnego przedstawiciela. 5. Imprinting nie kształtuje zwierzęcia jako takiego, lecz każdorazowo tylko czynnik wyzwalający określoną reakcję, układ odniesienia jakiejś jednej struktury czynnościowej.

Przechodząc od omawiania regulacji normatywnej do omówienia działań, warto raz jeszcze przypomnieć, że dla zachowań seksualnych człowieka normy (nawyk, zwyczaj, obyczaje, reguły prawne i moralne) stanowią podstawową determinantę, ze względu na swoje społeczne źródło22. Ta społeczna determinacja towarzyszy jednak i innym elementom ludzkich zachowań związanych z seksem, i to zarówno w fazie motywacji, jak i w fazie wykonawstwa, czy też ukształtowanej postawy, wtórnie wpły-

Pośrednie miejsce między drobnoustrojami gnilnymi a ropotwór- czymi zajmują prątki okrężnicy, tężca, i laseczki błonicy. Jakkolwiek są to już zakażenia połogowe, to jednak objawy, jakie one powodują, są zbliżone do zatruć połogowych, gdyż drobnoustroje usa- dawiają się głównie na powierzchni ran. Prątek okrężnicy dzięki są-siedztwu okrężnicy z narządem rodnym najczęściej usadawia się na ranie krocza, W tych przypadkach nie osiągamy wyników leczniczych, stosując miejscowo środki antyseptyczne. Dopiero ziarnina, stopniowo usuwająca nalot, powoduje spadek gorączki i wyleczenie. Znacznie gorzej przedstawia się sprawa, jeśli na ranach pochwy lub macicy usadowi się pałeczka okrężnicy lecz najczęściej i w tych przypadkach wał ochronny powstrzymuje rozszerzenie się zakażenia i chora zdro-wieje. Pałeczka tężca dostaje się do narządu rodnego z pyłem nawożonej ziemi lub z rąk lekarza czy położnej, uprzednio pracujących w ogrodzie, może też być przeniesiona od innych chorych. Objawy lężca występują między 7 a 20 dniem połogu, i nawet pomimo1 stosowania swoistej surowicy, kończą się w 70% zejściem śmiertelnym. Leczenie operacyjne polegające na całkowitym usunięciu macicy również nie daje żadnych wyników.

W okresie dojrzałości płciowej, okresowo, mniej więcej co 28 dni dochodzi do dojrzewania mieszka jajnikowego. Wytwarza się płyn mieszkowy, który rozsuwa komórki i tworzy jamę mieszka. Część komórek otaczających komórkę jajową tworzy wzgórek jajonośny wpuklający się do pęcherzyka odsunięte od jaj komórki tworzą warstwę ziarnistą. Dojrzały mieszek (pęcherzyk Graafa) ma do 2 cm średnicy i leży tuż pod powierzchnią jajnika. W owym czasie rośnie i dojrzewa jajo, które osiąga wielkość 110-140 [im, Z oogonii wytwarza się oocyt I rzędu, który w przeddzień pęknięcia mieszka jajnikowego dzieli się nierównomiernie, wskutek czego powstaje oocyt II rzędu posiadający 23 chromosomy. Po pęknięciu mieszka jajnikowego (jajeczkowanie) oocyt II rzędu przedostaje się do jamy otrzewnej, a stąd do jajowodu.