Agranulocytoza jest powikłaniem rzadkim, choć groźnym. Opisywano, zależnie od kryteriów przyjętych przez różnych autorów, że występuje ona z częstością 0,1-7%o leczonych [15, 62, 64, 108], Mechanizm agranu- Iocytozy bywa dwojaki: alergiczny i toksyczny. Agranulocytoza pochodzenia alergicznego może być groźna ze względu na gwałtowność jej występowania i trudności w zapobieganiu [53, 80, 92, 93]. Niekiedy łatwiej jest opanować a granul ocytozę toksyczną [88] występującą w późniejszych okresach leczenia (4-6 tydzień), o powoli narastających zmianach w obrazie morfologicznym krwi.
Agranulocytoza występuje częściej u kobiet i chorych powyżej 40 roku życia [84, 108]. Niebezpieczeństwo pojawienia się jej jest jednakowe przy stosowaniu wszystkich leków fenotiazynowych [92], choć można też spotkać się ze zdaniem, że częściej występuje w leczeniu pochodnymi alifatycznymi [13]. Przy dokładnej kontroli obrazu krwi w czasie leczenia niebezpieczeństwa tego nie należy przeceniać, lecz pamiętać o tym, że leukopenia towarzyszy zwykle leczeniu pochodnymi fenotiazyny [20].
Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego pod wpływem neuroleptyków fenotiazynowych wynikają głównie z ich cholinolitycznego działania. Są to przeważnie zaburzenia o charakterze czynnościowym i najczęściej, oprócz przejściowo pojawiających się nudności i wymiotów (2- 40% leczonych) [108]), objawiają się wyraźną tendencją do powodowania zaparć [62, 64, 108] u 10-23% leczonych [108, 121], Przewlekające się stany zaparć mogą prowadzić do nieodwracalnych zmian w postaci rozszerzenia i atonii jelita grubego. Dotyczy to wyłącznie chorych leczonych długotrwale pochodnymi fenotiazyny, szczególnie zaś tiorydazyną lub chloropromazyną. Zmiany te notowano u 2-12% leczonych [7, 102], U 2,8% leczonych obserwowano sporadycznie występujące trudności połykania [120].
Nowe Komentarze