Niezależnie od krwawień z macicy, które są następstwem zmian organicznych w narządach rodnych i o których będzie często mowa w następnych rozdziałach, spotykamy się z krwawieniami, które stanowią typowe zaburzenie miesiączki i które pozostają w ścisłym związku z procesami natury hormonalnej, odbywającymi się okresowo w gruczołach płciowych kobiety. Określamy je mianem: a) menorrhagia {hypermenorrhoea ,polymenorrhoea) ,b) menostaxis,c) epimenorrhoea, w zależności od charakterystycznych dla nich cech klinicznych. Są to miesiączki albo zbyt obfite (ad a), albo zbyt długo trwające (ad b), albo też odznaczające się zmianą okresu występowania (ad c), w których zatem odstępy między poszczególnymi krwawieniami miesięcznymi są krótsze niż w warunkach prawidłowych.
W pewnych przypadkach u jednej i tej samej kobiety mogą występować rozmaite typy krwawienia, a więc mające częściowo charakter zaburzeń czynnościowych, a częściowo pozostające w związku ze zmianami organicznymi w narządach rodnych. Utrudnia to rzecz prosta oznaczanie ich odpowiednią nazwą.
Jest rzeczą prawie niemożliwy określić przeciętnie ilość krwi traconej podczas prawidłowej miesiączki z powodu różnic osobniczych miesiączkujących kobiet. Możemy tylko brać pod uwagę :
– a)ogólny wpływ, jaki utrata krwi miesięcznej wywiera na daną jednostkę wywołując u niej przede wszystkim wtórną niedokrwistość
– b)zwiększenie się ilości straconej krwi w porównaniu z jej utratą, która cechuje u tej jednostki miesiączki prawidłowe.
Nowe Komentarze