MACICA

Wrodzony brak macicy jest rzadką wadą rozwojową, a stwierdzenie jej – wyłącznie w wyniku badania ginekologicznego – niemożliwością. Nawet w czasie oględzin zwłok o wykazaniu jej decyduje tylko badanie anatomo-histologiczne. O wiele częściej zdarza się natomiast niedorozwój macicy lub wrodzony jej zanik (tzw. macica szczątkowa – uterus rudimentarius).

Macica szczątkowa jest małym włóknistym tworem, który może czasami zawierać szczątkową jamę narządu (caoum uteri). Niekiedy macica kobiety dorosłej ma cechy macicy dziecięcej (uterus infantilis) lub nawet płodowej (uterus foetalis). Macica dziecięca ma wygląd tego narządu w pierwszych latach dziecka (przed xo rokiem życia), macica płodowa -jego wygląd w drugiej połowie życia płodowego. Tego rodzaju macice charakteryzuje mały rozwój trzonu. Szyjka narządu jest dłuższa od trzonu i w przypadkach jego dziecięcości ma kształt wyraźnie stożkowaty. W macicach płodowych szyjka przewyższa trzon pod względem wszystkich wymiarów (przede wszystkim grubości). Macice, których wzrost uległ zahamowaniu we wczesnych okresach ich rozwoju, mogą powiększyć się później, a więc 'macica płodowa może przejść w macicę dziecięcą, a dziecięca w macicę jak u kobiety dojrzałej. Wyżej wspomnianym wadom rozwojowym macicy towarzyszy zwykle niedorozwój pochwy i jajowodów.

Niedostateczny rozwój macicy uniemożliwia miesiączkowanie (uterus rudimentarius , uterus foetalis, uterus infantilis). Stwierdzenie wyżej wspomnianych wad przez badanie oburęczne nie zawsze jest łatwe, tym bardziej że wygląd szyjki może nie budzić podejrzeń ze względu na prawidłową wielkość.

Wady rozwojowe macicy polegające na niedostatecznym jej wzroście przy zachowanej symetrycznej budowie narządu i właściwego kobiecie dojrzałej stosunku wielkości trzonu do szyjki są określane mianem niedoksztalcenia macicy (hypoplasia ułeri). Trzon w tych przypadkach jest jednak zawsze większy od szyjki. '.Istnieją różnice zdań co do uznania niedokształceń narządów płciowych (hypoplasia) za istotną wadę rozwojową. Pewne zaburzenia tego typu mogą przejść bowiem – wprawdzie w późniejszym niż zwykle okresie – w prawidłowy rozwój, nie są zatem upośledzeniem ostatecznym. Nie da się jednak zaprzeczyć, że poważniejsze niedokształ- cenia pozostają już do końca życia.

Niedokształcenie macicy przejawia się głównie niedostatecznym wzrostem całego narządu oraz zwężeniem jego światła, najczęściej w szyjce macicy i to jej ujścia zewnętrznego lub wewnętrznego. To zaburzenie rozwojowe może przybierać czasami postać częściowego lub całkowitego braku jej światła, jak to się często zdarza w macicy szczątkowej lub płodowej. Zazwyczaj zamknięcie światła dotyczy niewielkiego odcinka kanału macicy.