Leczenie. W większości przypadków methemoglobinemia polekowa nie wymaga leczenia, gdyż ustępuje po zaprzestaniu stosowania leku, który ją wywołał. Przy nasilonych objawach klinicznych (stężenie MetHb ponad 30%) należy podać błękit metylenowy powoli dożylnie (w ciągu 5 min) w Ilości 1-2 mg/kg masy ciała. Jeżeli sinica nie ustąpi w ciągu godziny, należy podać drugą dawkę – 2 mg/kg masy ciała.

Całko...

WRZODY TRAWIENNE

W warunkach prawidłowych błona śluzowa żołądka i dwunastnicy wykazuje fizjologiczną oporność na działanie kwasu solnego i pepsyny. Zapobiega to jej samostrawieniu [17].

Leczenie wszystkich guzów jajnikowych jest tylko chirurgiczne. Tłumaczy się to nie tylko niemożliwością odióżnienia nowotworów łagodnych od złośliwych na podstawie cech klinicznych, lecz również częstością, z jaką guzy te ulegają najrozmaitszym powikłaniom. Wyjątek stanowią tylko torbiele luteir.owe w ciąży powikłanej zaśnladcm groniastym, gdyż twory te w wielu przypadkach znikają po jego urodzeniu się albo usunięciu.'

Klasyfikacja farmakologiczna LBA jest rzadko przedstawiana ze względu na fakt, że kryteria podziału, tj. wybiórczość działania receptorowego, wewnętrzna aktywność sympatomimetyczna łub właściwości błonowe poszczególnych LBA bywają niejednolit ic oceniana przez różnych autorów [235, 304, 387, 422], Ponadto istnieją zasadnicze wątpliwości, czy powyższe kryteria są właściwą podstawą do klasyfikacji LBA [58], Poniżej zostanie

Studia nad rozpoznaniem roli receptorów p-adrenergicznych w czynności ośrodkowych struktur nerwowych (p. rozdz. 10) jak dotąd przyniosły tylko fragmentaryczne informacje. Wyniki badań klinicznych dostarczyć mogą odpowiedzi na pytanie, czy ośrodkowe efekty farmakologiczne LBA zostaną z pożytkiem wyzyskane w leczeniu.

Oksytocyna obok wazopresyny występuje w preparatach wyciągu z tylnego płata przysadki (Hypophysis pars posterior). Obecnie nie używa się wyciągu z tylnego płata przysadki w lecznictwie jako źródła oksytocyny, wobec dostępności preparatów oksytocyny syntetycznej (Oxytocin w amp. po 2 lub 5 j.m. oraz Syntocinon w aerozolu). Oprócz „natyw- nej” oksytocyny używane są także jej analogi. Deaminooksytocyna różni się od oksytocyny brakiem grupy aminowej przy pierwszym aminokwasie, dzięki czemu jest ona bardziej oporna na działanie peptydaz osocza i ma ok. 2-krotnie silniejszy wpływ na mięsień maciczny w porównaniu z naturalnym hormonem. Z licznych analogów oksytocyny zastosowanie kliniczne mają także analogi o wybiórczym działaniu galaktokinetycznym, takie jak oksymetylotyrozylo-2-oksytocyna oraz alIoizoleucylo-2-oksytö- cyna.

Operacja, której konieczność także w przypadkach ciąży brzusznej nie ulega żadnej wątpliwości, nastręcza nieraz duże trudności natury technicznej wobec przyczepu czynnego łożyska do otrzewnej więzadła szerokiego, macicy, krezki jelitowej lub kiszek.

Oddzielenie takiego łożyska bywa nieraz przyczyną poważnego i trudnego do opanowania krwotoku. Z tego względu radzono nawet dawniej wstrzymać się z zabiegiem operacyjnym do śmierci płodu. Wówczas bowiem już powstają zakrzepy w zatokach łożyskowych, co umożliwia usunięcie łożyska bez groźnego dla życia krwotoku. Ponieważ jednak nigdy nie wiadomo, jak długo istnieje jeszcze po śmierci płodu niebezpieczeństwo takiego krwotoku, czyli w jakim czasie dojdzie do wspomnianych zmian w zatokach łożyskowych, zwyciężyło ostatecznie przekonanie, że należy operować jak najprędzej bez względu na to, czy płód jest żywy, czy też nie. Zwłoka grozi ponadto możliwością samoistnego pęknięcia torebki ciążowej i krwotokiem.

Czynnikami, które zwiększają u dzieci ryzyko wystąpienia zmian zapal-nych w płucach są: wady wrodzone układu oddechowego i krążenia, niedobory odporności, niedożywienie, wcześniactwo, warunki anatomiczne lub czynnościowe ułatwiające zachłyśnięcie, skażenie środowiska, w tym bierne palenie, złe warunki socjalno-ekonomiczne, pobyt w żłobku i wiele innych.

Jak już wspomniano, moda na tzw. szybkie i bezbolesne wyleczenie znajduje wielu wdzięcznych odbiorców wśród osób dotkniętych bólami krzyża, zrażonych brakiem poprawy pod wpływem leczenia specjalistycznego. Leczenie specjalistyczne zawsze połączone jest z jakimiś niewygodami, ograniczeniami lub nawet bólem (np. leżenie w łóżku, noszenie gorsetu, branie zastrzyków itp.). Nic też dziwnego, że wiele osób chętnie poddaje się prymitywnym i wręcz humorystycznie, w sensie naukowym, uzasadnianym zabiegom „nastawiania” kości i stawów miednicy oraz kręgosłupa. Wiele osób skłonnych jest dopatrywać się w tych zabiegach cech cudownego uzdrowienia. W przypadku jednoczesnego, chwilowego zresztą polepszenia, podają oni, że doświadczyli na sobie „błogosławionego” wpływu tych zabiegów. Jak łatwo przewidzieć, wszyscy ci świadkowie uzdrawiającego działania rękoczynów fizykalnych wkrótce przechodzą ponowne ataki bólów.

Rozległe zniekształcenia w następstwie stóp płasko-koślawych statycznych niektórzy uważają za okres IV.

V Nie należy uważać za stopy płasko-koślawe pulchnych stóp dzieci do 5 roku życia, nawet jeśli pięty ustawiają się koślawo. W okresie tym nie wytworzyło się jeszcze odpowiednie napięcie mięśni stóp i stopa jest wprawdzie podatna na działanie zbyt dużego ciężaru małego dziecka, lecz w wieku przedszkolnym staje się ona sztywniejsza, a wyćwiczone mięśnie potrafią już utrzymać jej łuki.

Podczas autopsji mózgu dzieci z toksoplazmozą wrodzoną już makroskopowo mogą być widoczne rozsiane żółtawe ogniska martwicy, umiejscowione okołokomo- rowo, lecz występujące też w innych strukturach szarych i białych mózgu oraz rdzenia. W preparatach mikroskopowych widoczne są ogniska martwicy otoczone naciekiem glejowo-mezodermalnym oraz drobne rozsiane ziarniniaki (komórki nabłonko- wate, limfocyty, komórki plazmatyczne) u płodów i noworodków w naciekach komórkowych wykrywa się limfoblasty, często też postacie cysty T. gondii, które mogą występować również poza naciekami.

Najczęściej zabieg chirugiczny po okresie kilku miesięcy eliminuje konieczność noszenia gorsetu ortopedycznego i umożliwia choremu wcześniejsze podjęcie pracy zawodowej. Sama operacja nie wpływa jednakże na decyzję powrotu do pracy, która częściej jest wynikiem stanu psychiki niż sprawności fizycznej chorego.

W zespole tym do bólu krzyża z objawami rwy kulszowej może dochodzić z powodu ucisku i „usidlenia” nerwu kulszowego przez (lub w) m. piriformis. Mięsień ten, będący rotatorem zewnętrznym stawu biodrowego, ma swój przyczep początkowy na wewnętrznej części kości krzyżowej i stawu krzyżowo-biodrowego, przyczep końcowy zaś na krętarzu większym kości udowej. Brzusiec mięśnia w czasie przechodzenia przez otwór kulszowy krzyżuje się (lub obejmuje) z nerwem kulszowym.