Oksytocyna obok wazopresyny występuje w preparatach wyciągu z tylnego płata przysadki (Hypophysis pars posterior). Obecnie nie używa się wyciągu z tylnego płata przysadki w lecznictwie jako źródła oksytocyny, wobec dostępności preparatów oksytocyny syntetycznej (Oxytocin w amp. po 2 lub 5 j.m. oraz Syntocinon w aerozolu). Oprócz „natyw- nej” oksytocyny używane są także jej analogi. Deaminooksytocyna różni się od oksytocyny brakiem grupy aminowej przy pierwszym aminokwasie, dzięki czemu jest ona bardziej oporna na działanie peptydaz osocza i ma ok. 2-krotnie silniejszy wpływ na mięsień maciczny w porównaniu z naturalnym hormonem. Z licznych analogów oksytocyny zastosowanie kliniczne mają także analogi o wybiórczym działaniu galaktokinetycznym, takie jak oksymetylotyrozylo-2-oksytocyna oraz alIoizoleucylo-2-oksytö- cyna.
Oksytocyna jest stosowana w położnictwie w przypadkach niedowładu macicy po odejściu łożyska, w celu wywołania porodu oraz w przypadku słabych bólów w drugim okresie porodu. Szczegółowe wskazania i zasady dawkowania oksytocyny i deaminooksytocyny przedstawiają podręczniki położnictwa. Oksytocynę donosowo w sprayu (lub analogi o wybiórczym działaniu galaktokinetycznym) podaje się kobietom karmiącym w celu ułatwienia opróżnienia gruczołów sutkowych, co ma szczególne znaczenie w profilaktyce i leczeniu zapaleń gruczołu sutkowego. Przeciwwskazania do leczenia oksytocyną mają charakter położniczy: zagrażające pęknięcie macicy, tzw. niestosunek porodowy, poprzeczne i ukośne położenie płodu, przedwczesne odkłejenie łożyska, wzmożone napięcie mięśnia macicznego, stan po cięciu cesarskim.
Nowe Komentarze