Stopa wydrążona (pes excavatus idiopathicus). Nieraz matki skarżą się, że dziecko ich ogromnie szybko niszczy obuwie. Jeżeli obejrzymy sobie nogę takiego „niszczyciela1′, to spostrzegamy, że stopa jego jest silniej niż normalnie wysklepiona, palce przykurczone. Jest to wstępny objaw stanu określonego jako stopa wydrążona. Powoli objawy się nasilają i utrwalają tak, że nie można stopy takiej już i biernie ustawić prawidłowo. Początkowo stan ten jest niebolesny, później jednak na skutek zmienionej statyki i powstających rozległych odcisków ból podczas obciążenia stopy bywa dotkliwy.
Przyczyny schorzenia leżą w dysfunkcji drobnych mięśni stopy. Najczęściej jest ono wynikiem zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym (nierównomierna szybkość wzrostu rdzenia i kręgosłupa), czego wyrazem jest brak koordynacji mięśniowej. Czasem wydrążona stopa towarzyszy rozszczepieniu kręgosłupa (spina biiida occulta) jako wyraz współistniejącej mielodysplazji. Stopa wydrążona może powstać w wyniku porażeń wiotkich po chorobie Heinego-Medina, po urazowym uszkodzeniu nerwów stopy, w przebiegu choroby Friedreicha, co należy mieć na uwadze w rozpoznaniu różnicowym.
Nowe Komentarze