Daily Archives 20 lutego 2015

Niezależnie od funkcji, jaką pełnią zaloty na poziomie stosunków mię- dzyosobniczych, mają one do spełnienia ważną rolę w procesie ewolucji gatunków. Leżą one u podstaw doboru seksualnego oraz stanowią zabezpieczenie gatunku przed hybrydyzacją (Bastock, 1967),

Mięsak sutka (sarcoma mammae). Występuje w sutku najczęściej w postaci tzw. cystosarcoma. Trafia się u kobiet i dziewcząt między 30-40 rokiem życia, czasem Wcześniej, wyjątkowo później. Tworzy zwykle powoli rosnący guz, który osiągnąć może jednak z czasem większe rozmiary, co doprowadza do napięcia i obumarcia zajętej przez naciek nowotworowy skóry. Bardzo często jest następstwem urazu.

Jakkolwiek mięsak sutka jest typowym nowotworem złośliwym, rzadko kiedy daje przerzuty. Leczenie polega na usunięciu całego sutka w drodze zabiegu operacyjnego. Chrzęstniaki, mięśniaki i guzy o budowie mieszanej (osteoidchondroma) należą do nowotworów trafiających się w sutku bardzo rzadko.

Nerwobóle gruczołu sutkowego (masłodjmia). Niezależnie od bólów w gruczole sutkowym, które towarzyszą przewlekłemu zapaleniu i guzom sutka, obwisaniu piersi i przerostowi ich utkania gruczołowego, trafiają się niekiedy w tej okolicy bóle napadowe o nieznanej etiologii.

Podsumowując nasze obserwacje możemy stwierdzić, że u ludzi z anomalią wyrostków poprzecznych piątego kręgu lędźwiowego bóle kręgosłupa zlokalizowane w tym odcinku pojawiają się wcześnie (przed 30 rokiem życia) i mają typowy rozlany charakter. Nawroty bólów zdarzają się często, a poczucie dyskomfortu w przerwach pomiędzy obostrzeniami towarzyszy niemal wszystkim chorym. Podczas badania niemal zawsze udało się stwierdzić ból przy skłonie i obwodzeniu tułowia oraz w rzucie szczytu wyrostków poprzecznych. Bólom towarzyszyło zniesienie lordozy lędźwiowej, a w okresie obostrzenia wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, a czasem i skolioza. U osób dłużej chorujących dochodziło do zaburzenia w biomechanice kręgosłupa, w następstwie tego do zniesienia lordozy lędźwiowej oraz do zmian przeciążeniowych w stawach międzytrzonowych, międzykręgowych a nawet krzyżowo-biodrowych stwierdzonych w obrazie rentgenowskim. Zmiany te zamykają błędne kolo przyczyn i skutków, gdyż prowadzą do względnego skrócenia tego odcinka kręgosłupa i osadzenia go niżej na kościach miednicy i kości krzyżowej. W miejscu styku wyrostków poprzecznych z wymienionymi kośćmi, u niektórych osób, dochodzi do powstania odczynów okostnowych, a nawet stawów rzekomych. W przypadkach, gdy anomaliom wyrostków towarzyszą inne zaburzenia rozwoju kośćca (niezrośnięcie luku, sakralizacja, lumbalizacja itp.), obraz kliniczny wzbogacają jeszcze dolegliwości, które trzeba różnicować z innymi zespołami bólowymi tej okolicy. Anomalie wyrostków poprzecznych ostatniego kręgu lędźwiowego zaburzają prawidłowe stosunki statyczne i dynamiczne, a tym samym przyczyniają się do przeciążenia i wcześniejszego wystąpienia zmian zwyrodnieniowych w tym odcinku. Dolegliwości kliniczne cechują się na początku łagodnym przebiegiem, a obostrzenia nie manifestują się także zbyt ostro, dlatego też chorzy do leczenia trafiają późno. Z powyższych rozważań wynika również, że efekty leczenia są także mało spektakularne, a nawroty bólów stają się coraz częstsze.