W latach 1974-1978 przeprowadzono w Polsce pod kierunkiem PAN szerokie badania, które pozwoliły na przygotowanie raportu o stanie i potrzebach osób niepełnosprawnych.
Okazuje się, że brak jest aktualnych informacji na temat liczby osób niepełnosprawnych i zasięgu zjawiska inwalidztwa w Polsce. Rządowa komisja, opracowująca Raport nt. Zdrowie dla wszystkich w roku 2000”, kreśląc cele i zadania wynikające z tej deklaracji, oparła się na danych ze spisu powszechnego z 1978 r. oraz wspomnianego raportu PAN. Według tych badań liczba osób wykazujących poważne lub całkowite ogra niczenie możliwości pełnienia właściwych dla danego wieku ról społecznych” wynosi 2,5 min osób, czyli 7,1% całej populacji, w tym 300 tys. dzieci. Sprawia to, że „…20% rodzin w Polsce ma w swoim składzie co najmniej jedną osobę niepełnosprawną…”. Z inych danych wynika, iż 6% ogółu ludności powyżej 15 roku życia ma ograniczoną sprawność fizyczną, wymaga czynnej i długotrwałej opieki medycznej i socjalnej. Co 25 obywatel naszego Kraju był inwalidą w zrozumieniu prawnym (aktualnie co 22), a co 20 uważa się za niepełnosprawnego w życiu i pracy. Około 5 min ludzi cierpi na nadciśnienie tętnicze, często wymagające czynnej rehabilitacji poprzez ćwiczenia fizyczne i różne formy rekreacji. Ponad 90 tys. osób rocznie zapada na zawał serca (szczegóły w części dotyczącej rehabilitacji kardiologicznej).
W pięcioleciu 1978-1984 przybyło 1 min osób niepełnosprawnych (czyli odnotowujemy przyrost 200 tys. chorych rocznie). Liczby te, wraz z upływem lat, są na pewno większe.
Nowe Komentarze