Bromokryptyna (2-bromo-a-ergokryptyna) jest pochodną alkaloidu sporyszu – ergokryptyny, uzyskaną w końcu lat sześćdziesiątych w laboratoriach firmy Sandoz przez E. Fltickigera. Punktem wyjścia do badań Fluckigera było spostrzeżenie, dokonane w latach pięćdziesiątych, które wskazywało na możliwość hamowania wydzielania prolaktyny u samic szczurów przez alkaloidy sporyszu. Kluczowym mechanizmem farmakologicznego działania bromokryptyny jest pobudzanie receptorów dopami- nowych typu D-2. Bromokryptyna jest znacznie bardziej wybiórczym agonistą tych receptorów niż naturalne alkaloidy sporyszu.
Hamowanie wydzielania prolaktyny przez bromokryptynę – główny efekt działania tego leku na układ hormonalny – jest analogiczne do działania endogennej dopaminy. Wpływ bromokryptyny na wydzielanie innych hormonów przysadkowych jest słabszy. Podobnie jak endogenna dopamina, bromokryptyna nasila uwalnianie hormonu wzrostu u większości ludzi zdrowych. U ponad połowy chorych z akromegalią spostrzega się natomiast paradoksalny efekt polegający na zmniejszeniu wydzielania hormonu wzrostu.
Bromokryptyna zmniejsza również stężenie tyreotropiny u chorych z pierwotną niedoczynnością gruczołu tarczowego jej wpływ na podstawowe wydzielanie tyreotropiny jest dyskusyjny. Wykazano także hamujący wpływ bromokryptyny na wydzielanie kortykotropiny u niektórych chorych z chorobą Cushinga. Ponadto u zwierząt doświadczalnych stwierdzono zmniejszenie wydzielania a-me!anotropiny. Wpływ bromo- kryptyny na wydzielanie gonadotropin jest zróżnicowany i głównie pośredni, poprzez zmniejszanie wydzielania prolaktyny.
Nowe Komentarze