Z reguły trudno jest rozdzielić hepatotoksyczne działanie leków immu- nosupresyjnych stosowanych w leczeniu aktywnego przewlekłego zapalenia wątroby od nasilenia objawów samej choroby. Wydaje się, że warunkiem stosowania immunosupresji w leczeniu aktywnego przewlekłego zapalenia wątroby jest zachowanie pełnej wydolności czynnościowej wątroby, a pogorszenie się cech uszkodzenia hepatocytów nie może stanowić przesłanki do decyzji zwiększenia dawki tych leków, zwłaszcza że np. azatiopryna wymaga przekształcenia w aktywną leczniczo substancję właśnie w wątrobie.
Niepożądanym objawem stosowania metotreksatu może być zwłóknienie wątroby, a nawet pełny kliniczny objaw marskości wątroby [25], U większości chorych leczonych tym antagonistą kwasu foliowego z powodu białaczki pojawia się długotrwały odczyn zapalny ze zwłóknieniem w przestrzeniach wrotnych. Powolny rozwój marskości wątroby spostrzegano w pojedynczych przypadkach wiejomiesięcznego leczenia łuszczycy metotreksatem. Wynika stąd wniosek, że zastosowanie tego leku należy ograniczać do bardzo istotnych wskazań, nie może ono dotyczyć osób z jakimikolwiek cechami uszkodzeń wątroby, samo leczenie powinno być monitorowane w zakresie stanu czynnościowego wątroby.
Podobne objawy powodują czterochlorek węgla, DDT, pochodne benzenu, chlorek winylu, muskaryna, azatiopryna, antybiotyki przeciwnowo- tworowe (np. mitramycyna i mitomycyna, aktynomycyna D), mangan, złoto, rtęć, fosfor, promienie rtg i inne.
Nowe Komentarze