Leczenie. W większości przypadków methemoglobinemia polekowa nie wymaga leczenia, gdyż ustępuje po zaprzestaniu stosowania leku, który ją wywołał. Przy nasilonych objawach klinicznych (stężenie MetHb ponad 30%) należy podać błękit metylenowy powoli dożylnie (w ciągu 5 min) w Ilości 1-2 mg/kg masy ciała. Jeżeli sinica nie ustąpi w ciągu godziny, należy podać drugą dawkę – 2 mg/kg masy ciała.
Całkowita dawka błękitu metylenowego nie może przekraczać 7 mg/kg, powyżej której występują objawy toksyczne.
Błękit metylenowy jest mniej skuteczny u osób z niedoborem G-6-PD w krwinkach czerwonych. W methemoglobinemiach toksycznych kwas askorbowy, dość powszechnie stosowany, nie wywiera działania leczniczego.
W ciężkich przypadkach można wykonać przetaczanie wymienne krwi, co powoduje usunięcie z organizmu substancji toksycznych. W niektórych rodzajach methemoglobinemii można zastosować terapię tlenem w komorze hiperbarycznej.
Sulfhemogloblnemin. Inną pochodną hemoglobiny jest sulfhemoglobina powstająca przez przyłączenie II2S do hemu, lecz w miejscu odległym od żelaza. Sulfhemoglobinemia jest dość rzadkim powikłaniem polekowym.
Towarzyszy methemoglobinemii u chorych nadużywających fenacetyny i acetanilidu. Nie wymaga oddzielnego leczenia poza stosowanym w methemoglobinemii.
Nowe Komentarze