Co więcej, wytwarzane przez komórki układu immunologicznego substancje (np. limfokiny) posiadają swoje miejsca wiążące w mózgu. Tak więc mózg nie tylko może wpływać na procesy odporności organizmu, ale także odbierać informacje o ich stanie. Rzuca to nowe światło na etiologię takich chorób, jak alergia czy choroby autoimmunizacyjne. Rozumiemy teraz, dlaczego zwykła infekcja (np. przeziębienie) przytrafia nam się częściej, gdy jesteśmy wyczerpani psychicznie lub zestresowani
– spada wtedy odporność naszego organizmu (patrz rys. 5). Różne obszary mózgu wydzielają endorfiny (endogenne morfiny) – neuropeptydy kontrolujące odczuwanie bólu i związane z nim stany emocjonalne, jak strach, lęk, napięcie. Pewne struktury układu limbicznego, jak ciaała migdałowate i hipokamp produkują substancje pobudzające i hamujące podziały komórkowe. Niektórzy badacze widzą w tym biologiczne ogniwo wyjaśniające związek osobowości i uczuć z powstawaniem nowotworów złośliwych.
Ilustracją powyższych związków jest psychosomatyczny model rozwoju choroby (w przypadku nie rozwiązanego napięcia emocjonalnego), co ilustruje rys. 6. Można sobie wyobrazić, jak powinno wyglądać leczenie według takiego modelu. Za pomocą ćwiczeń i treningów zawartych w naszym programie wzbudzać będziemy nadzieję i wiarę. Nadzieja, wiara, pozytywne myślenie i oczekiwanie oraz związane z nimi emocje stanowią „psychiczny napęd” poruszający „biologiczne tryby” procesu zdrowienia. Narządem, który przetwarza zjawiska psychiczne w biologiczne, jest właśnie układ limbiczny. Wpływa on na podwzgórze regulujące czynność autonomicznego układu nerwowego i przysadki mózgowej.
Nowe Komentarze