Jak to widać na ryc. 14 nerkowy układ renina-angiotensyna jest układem sprzężenia zwrotnego. Czynność tego układu leży u podstaw tzw. sprzężenia kłębkowo-kanalikowego. Przy spadku ciśnienia perfuzyjnego kłębka (w następstwie którego zmniejsza się przesączanie kłębkowe) lub zwiększeniu stężenia jonów Na+ lub CI” w płynie kanalika dalszego, lub też przy zwiększeniu napływu płynu do kanalika dalszego, wydzielanie reniny się zwńększa (w następstwie aktywacji baroreceptorów naczynia doprowadzającego lub chemoreceptorów plamki gęstej). Zwiększenie wydzielania reniny „uruchamia” powstawanie angiotensyny I, z której uwalnia się angiotensyna II, wykazująca działanie nerkowe i pozanerko- we.
Angiotensyna II: 1) obkurcza błonę mięśniową gładką naczyń doprowadzających krew do kłębków (przez co zmniejsza się przesączanie kłęb- kowe), 2) pobudza wchłanianie zwrotne jonów Na+ w kanalikach nerkowych (w wyniku tego działania zwiększa się przestrzeń wodna pozako- mórkowa), 3) pobudza wydzielanie aldosteronu w nadnerczach, 4) obkur- cza pozanerkowe naczynia krwionośne, 5) pobudza wydzielanie wazopre- syny, 6) pobudza układ adrenergiczny oraz 7) pobudza ośrodek pragnienia w ośrodkowym układzie nerwowym.
Nowe Komentarze