Im więcej przestrzeni wypełnionych wiotką tkanką łączną (spatium praewsicale, spatia paravesicalia, spatium pararectale sin. et dextr. itd.) zostaje objętych chorobą. Ponieważ tkanka łączna wypełniająca boczną i górną część miednicy pozostaje w łączności z tkanką łączną przedniej ściany brzusznej, z tkanką pozamiedniczą (przez otwór zasłonowy), z tkanką tłuszczową wzgórka łonowego (za pośrednictwem więzadła obłego), z tkanką tłuszczową nerki (za pośrednictwem moczowodów, którym towarzyszy) itd., występowanie procesów ropnych w tych okolicach jest rzeczą możliwą. Należy jednak podkreślić, że do utworzenia się dużych ognisk ropnych dochodzi przez połączenie się rozmieszczonych w zakażonej tkance ognisk mniejszych, przy czym może się zdarzyć, że nie cała przestrzeń zajęta pierwotnie procesem zapalnym ulega zropieniu, lecz w pewnych miejscach można stwierdzić wyleczenie, a w innych zaś, nawet odległych, powstanie ognisk ropnych. Przez zdrową tkankę łączną ropa nie może utorować sobie drogi przedostaje się przez nią dopiero po jej zakażeniu i wytworzeniu się w niej procesu zapalnego. Bakterie szczególnie zjadliwa rozprzestrzeniają się bez względu na granice, jakie stawiają im zagęszczenia tkanki łącznej. Z chwilą dotarcia ich do otrzewnej dochodzi do jej podrażnienia lub zapalenia.
Nowe Komentarze