Na szczególną uwagę, oprócz licznych pozytywnych ocen propranololu [30, 57, 116, 117, 213, 375, 382 – 384, 406, 408, 439, 498, 521, 704, 719, 722, 822, 860, 976, 1077, 1079, 1080], zasługują obserwacje świadczące o dużej skuteczności oksprenololu [110, 626, 1070], pindololu [441, 515, 725, 1087] i sotalolu [54] u chorych z niewydolnością wieńcową.
Lorenzen i wsp. [626] przeprowadzili badania metodą podwójnie ślepej próby u 22 chorych stwierdzając, że oksprenolol jest wybitnie skutecznym lekiem w chorobie wieńcowej, a ryzyko działań niepożądanych jest niewielkie.
Musiał i wsp. [725] oraz inni badacze [515, 875] wykazali korzystny wpływ pindololu (Visken) na przebieg choroby wieńcowej u chorych, u których nie uzyskano zadowalających wyników po lekach poprawiających ukrwienie wieńcowe W wielu przypadkach obserwowano poprawę po zastosowaniu tego leku już w dawce 10 mg/dobę, jednak najczęściej optymalna dawka wynosiła 20 mg/dobę. Porównawcze badania skuteczności leczniczej propranololu i pindololu w chorobie wieńcowej [725, 875] wykazują, że u wielu chorych korzystniejsze było działanie pindololu.
Lek ten wywiera słabsze od propranololu działanie depresyjne na mięsień sercowy. Pindolol ma ok. 10-krotnie mniejszą aktywność błonową, blokując jednocześnie 4 – 40 razy silniej od propranololu różne objawy pobudzenia adrenergicznego (387, 422, 610, 630, 706], co mogłoby oznaczać, że kilkadziesiąt lub nawet kilkaset razy wzrasta swoistość profilu farmakologicznego tego leku. Dla porównania zwiększenie swoistości profilu farmakologicznego oksprenololu obliczone według tych zasad byłoby tylko kilkakrotne [162],
Nowe Komentarze