Zwichnięcie kolana powstaje po rozległym uszkodzeniu wszystkich więzadeł kolana. Nastawienie może być zachowawcze, lecz funkcję kolana zbliżoną do prawidłowej zagwarantować można dopiero po rekonstrukcji przynajmniej więzadeł krzyżowych i dobrym wyćwiczeniu mięśnia czworogłowego.
– 2. Uszkodzenia aparatu wyprostnego kolana. Złamanie rzepki powstaje w na-stępstwie urazu bezpośredniego. Rozróżniamy: 1) pęknięcie rzepki (najczęściej po-przeczne), 2) złamanie z rozejściem rozłamów (z uszkodzeniem rozcięgna mięśnia czworogłowego), 3) złamania wieloodłamowe.
Badanie kliniczne zazwyczaj wystarcza do rozpoznania złamania poprzecznego rzepki z rozejściem się odłamów (powiększenie wymiarów rzepki, wyczuwalna szpara między odłamami), natomiast jest niewystarczające w razie złamań podiuż-
Zwichnięcie rzepki po urazie powstaje w następstwie przerwania troczka przy-środkowego rzepki. Najczęściej przyczyną zwichnięcia rzepki są anatomiczne nie-prawidłowości pod postacią kolana koślawego, niedorozwoju kłykcia bocznego, zbliznowacenia mięśnia obszernego bocznego i wiotkości torebki stawowej (zespół Marfana, Ehlers-Danlosa i in.).
Leczenie (operacyjne) ma na celu odtworzenie prawidłowych stosunków ana-tomicznych i biomechanicznych.
– 3. Śródstawowe złamania kłykci kości udowej i piszczelowej. Uszkodzenia te po-wstają najczęściej w czasie upadku z wysokości (kłykcie boczne ulegają uszkodzeniu przy odwiedzeniu kończyny, kłykcie przyśrodkowe przy jej przywiedzeniu). Współistnieje zwykle uszkodzenie więzadła pobocznego po przeciwnej stronie.
Nowe Komentarze