Szyszynka ma niewątpliwe – chociaż dotąd niezupełnie poznane – znaczenie dla przebiegu dojrzewania płciowego. Endokrynną funkcję szyszynki u człowieka i jej wpływ na gruczoły płciowe ujawniły już dawniej obserwacje kliniczne (Kitay, Altschule, 1954 Kinson, 1976). Szyszynka reaguje na bodźce otoczenia, zwłaszcza na długość dziennego oświetlenia. Współdziała ona w czasowej regulacji początku okresu dojrzewania i w regulowaniu kołowego cyklu zmian w poziomie testosteronu. Wiadomo, że guzy szyszynki powodują jej nadczynność połączoną z opóźnieniem okresu dojrzewania i hipogonadyzmem. Guzy oraz inne uszkodzenia okolicy szyszynki powodujące jej ucisk, a w efekcie zakłócenia funkcjonowania, dają z reguły w konsekwencji przedwczesne objawy dojrzewania. Antygonadotropowe działanie szyszynki dokonuje się za pośrednictwem po pierwsze – sekrecji takich substancji, jak na przykład melatonina i serotonina, po drugie – dzięki produkcji niektórych polipeptydów mających jeszcze wyraźniejsze działanie antygonadotropowe niż melatonina.
Szyszynka bierze udział w dojrzewaniu płciowym i sterowaniu funkcjami seksualnymi, w ich subtelnej modulacji i adaptacji do warunków zewnętrznych. Podobny udział w tych procesach ma również tarczyca, a przy dojrzewaniu kośćca także przytarczyce.
Nowe Komentarze