Opisywano również śiódma- ciczenie w skórze, w płucach oraz w węzłach chłonnych, dokąd cząstki ślurówki macicy mogły być zaniesione tylko prądem krwi. (Rycina 255 wykazuje częstość występowania śródmaciczenia zewnętrznego w rozmaitych narządach ustroju).
Z ogłoszonych dotychczas statystyk należałoby wnosić, że ten typ śródmaciczenia (endometriosis secundaria) zdarza się najczęściej w jajniku albo w obu jajnikach oraz w zatoce Douglasa Odsetek występowania jego w jajowodach jest już znacznie niższy i wynosi około 3% wszystkich przypadków śiódmaciczenia zewnętrznego.
Ponieważ istotą „śiódmacicznej gruczolistości“ jest szerzenie się procesu chorobowego przez naciek na sąsiednie tkanki, daje to w sprzyjających okolicznościach powód do ucisku np. na odbytnicę, na moczowody, jak również i do wrastania guza do światła pęcherza moczowego, do pochwy lub do prostnicy. Jest to jednak schorzenie niezłośliwe, w którym ugrupowanie komórek, w odróżnieniu od raka, jest regularne przy zachowaniu podziału na gruczoły i podścielisko. Wprawdzie opisywano przypadki przekształcenia się procesu śródmaciczenia w nowotwór złośliwy i to w raka (z komórek gruczołowych) lub w mięsaka (z komórek podścieliska), zdarza się to jednak wyjątkowo. Często natomiast endometriosis występuje obok mięśniaków macicy.
Nowe Komentarze