Pochwa jest narządem przeznaczonym przede wszystkim do spółkowania. Stanowi ona jednak również część kanału rodnego, a poza tym umożliwia wydalanie na zewnątrz z macicy krwi miesięcznej oraz wydzieliny gruczołów.
Jest to spłaszczony od przodu do tyłu, mięsisty przewód wiodący z przedsionka do macicy. W warunkach prawidłowych przednia i tylna ściana tego przewodu przylegają do siebie tak, że między ich bocznymi krawędziami pozostaje z obu stron tylko wąska szczelina. Na obu ścianach pochwy są podłużne fałdy, które przekrojowi poprzecznemu pochwy nadają kształt litery H (ryc. 3}.
Pochwa tworzy z macicą kąt otwierający się ku przodowi. Górna część pochwy kończy się ślepo w tzw. sklepieniu, w którym sterczy dolna część szyjki macicy, zwana jej częścią pochwową (partio vaginalis). Część pochwowa dzieli sklepienie pochwy (fornix vaginae) na cztery odcinki, tj. przedni, tylny, prawy i lewy.
Sklepienie tylne jest głębsze niż przednie, ponieważ pochwa łączy się z tylną ścianą szyjki macicy wyżej niż z przednią w prawidłowych warunkach część pochwowa szyjki ma wyraźny kierunek od góry i przodu ku dołowi i tyłowi.
Najwęższym miejscem pochwy jest wejście do niej (introitus vaginae). U kobiet, które nie miały stosunków płciowych, wejście to jest jeszcze węższe, ponieważ zasłania je błona dziewicza, która ma postać fałdu wystającego najczęściej z tylnej ściany pochwy.
U dojrzalej kobiety na tylnej i przedriej ścianie pochwy, które są utworzone z trzech warstw, tj. śluzówki, błony podśluzowej i mięśniówki, znajdują się poprzeczne fałdy, zwłaszcza uwydatniające się w linii środkowej.
Nowe Komentarze