Badanie histologiczne. Wycinki pobrane u 26 pacjentów wykazały niezbyt nasilony stan zapalny w obrębie skóry właściwej. Obraz histologiczny w niektórych przypadkach przypomina trądzik różowaty, w innych jest bardziej zbliżony do wyprysku. Najbardziej nasilone zmiany występują w okolicy mieszków włosów.
Badania laboratoryjne. Wykonane badania bakteriologiczne i mikolo- giczne dały wynik negatywny [5]. Ze zmian skórnych wyhodowano natomiast wrzecionowce 11 ]. Również testy płatkowe zarówno z kortykoste- roidami, jak i różnego typu podłożami, w których kortykosteroidy były stosowane, nie dały wyników dodatnich.
Leczenie. Stosowanie silnych związków steroidowych może powodować okresową poprawę. Po pewnym czasie występuje jednak bardzo znaczne obostrzenie zmian oraz, podobnie jak w trądziku różowatym, duża odporność na inne metody leczenia. Według obecnie przyjętego poglądu najlepsze wyniki uzyskuje się stosując tetracykliny przez 6 – 8 tygodni, początkowo 500 mg/24 h przez 3 – 4 tygodnie, a następnie 250 mg/24 h.
Niektórzy autorzy [8] podkreślają, że tetracyklina tylko w niewielkim stopniu wpływa na przebieg leczenia. Leczenie ogólne kojarzy się najczęściej z podawaniem miejscowo hydrokortyzonu lub jego pochodnych (Lokoid). Cotteril [2] uważa jednak, że związek ten powoduje zaniki większe nawet niż betametazon. Najlepsze stosunkowo wyniki dają kremy i pasty nie zawierające ani kortykosteroidów, ani lanoliny i wazeliny w podłożu.
Nowe Komentarze