Działanie na hemostazę. Działanie gestagenów na czynniki krzepnięcia, krwinki płytkowe i fibrynolizę było przedmiotem szczegółowych badań. Stwierdzono, że żaden z tych czynników się nie zmienia w wyniku stosowania gestagenów, przeciwnie niż pod wpływem syntetycznych estrogenów. W jedynym doniesieniu przedstawiono, że linestrenol powoduje zmniejszenie stężenia antytrombiny III, brak jest jednak potwierdzenia Lej obserwacji w innych pracach.
Działanie androgenowe i kortykosteroidowe. Pochodne nortestosteronu, w zależności od stosowanej dawki, wywierają efekt androgenowy, Nie występują wprawdzie nasilone objawy wirylizacji, a jedynie zwiększa się łojotok skóry, owłosienie, niekiedy także twarzy, oraz trądzik, Obserwuje się efekt anaboliczny tych związków i zwiększenie masy ciała w czasie leczenia. Powikłania te nie występują u wszystkich kobiet używających te leki, ale głównie u tych, które mają pewne predyspozycje do tych objawów. Te działania niepożądane nie stanowią przeciwwskazań do stosowania tych leków, jeśli są wskazania do zastosowania leków o silnym działaniu antyestrogenowym.
Pochodne 17a-hydroksyprogesteronu, a zwłaszcza octan medroksypro- gesteronu, ma działanie antykortykotropowe. Powoduje on zmniejszenie wydzielania endogennego kortyzolu, ale jego działanie podobne do działania glikokortykosteroidów pozwala skompensować jego efekt anty- kortykotropowy.
Powyższe rozważania pozwalają na sformułowanie następującej charakterystyki „idealnego” gestagena:
– 1) działanie gestagenowe,
– 2) znaczne działanie antyestrogenowe,
– 3) efekt antygonadotropowy,
– 4) brak działania androgenowego,
– 5) efekt antymineralokortykosteroidowy.
PRZEMIANA WAPNIA
Zawartość wapnia w organizmie człowieka wynosi ok. 20-25 g/kg beztłuszczowej masy dała, co stanowi 1,4-1,6% ogólnej masy ciała. Prawie cały wapń znajduje się w przestrzeni pozakomórkowej (99,85% w kościach, a 0,05% w płynie pozakomórkowym). Płyn śródkoraórkowy zawiera zaledwie 0,1% ogólnoustrojowego wapnia. Tylko 1% wapnia odkładanego w kościach jest szybko wymienialny. Ta frakcja wapnia kośćca tworzy z wapniem płynu pozakomórkowego tzw. szybko wymienialną pulę wapniową.
Wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego. Ilość wapnia zawarta w pokarmach spożytych przez dorosłą osobę w ciągu doby wynosi ok. 1000 mg. Z tej iłości zaledwie l/a (= 330 mg) ulega wchłanianiu głównie w górnej V4 części jelita cienkiego, pozostała zaś ilość jest wydalana z kałem.
Z sokami trawiennymi do przewodu pokarmowego dostaje się ok. 200 mg wapnia, z czego 70 mg ponownie wchłania się do krwi, pozostała zaś ilość (= 130 mg) wydala się z kałem stanowi ona tzw. frakcję endogennego wapnia. Z powyższego wynika więc, że z łącznej ilości 1200 mg wapnia (1000 mg wapnia pokarmowego + 200 mg wapnia soków trawiennych) dostającej się do światła przewodu pokarmowego tylko 400 mg (70 mg wapnia endogennego + 330 mg pokarmowego) wchłania się do krwiobiegu.
Nowe Komentarze