Klasyczną operacją stosowaną do dziś dnia celem odtworzenia prawidłowej części pochwowej jest zabieg Emmeta. Operacja ta polega na okrwawieniu brzegów pękniętych warg szyjki i po wydęciu części zbliznowaciałych na zeszyciu ich z sobą.
Szwy zakłada się od górnego kąta rany ku ujściu zewnętrznego kanału szyjki, najpierw po jednej, potem po drugiej stronie (na każdą stronę przypada 3-4 szwy). Należy uważać, aby szew objął całą okrwawioną powierzchnię, w przeciwnym bowiem razie dochodzi do następowych krwawień, które wymagają zakładania szwów dodatkowych. Do zeszycia rany używa się katgutu.
Czasami znów w przypadkach obustronnego pęknięcia szyjki lepiej zeszyć tylko jedną stronę, jeśli jedno rozdarcie jest bardzo głębokie, a drugie płytkie. W przypadkach, w których część pochwowa jest twarda i zgrubiała, a odtworzenie prawidłowego jej kształtu napotyka duże trudności wobec istnienia rozległych blizn – najlepiej ją amputować.
Płytkie pęknięcia, które nie pociągnęły za sobą wywinięcia warg części pochwowej, nie wymagają zeszycia. Zeszycie szyjki macicy łączy się często z innymi zabiegami chirurgicznymi w tej okolicy, które powstały wskutek urazu (pęknięcia krocza, skaleczenie pochwy). Ze względu na przewlekłe zmiany nieżytowe, które często towarzyszą zastarzałym rozerwaniom szyjki, wykonuje się równocześnie zwykle wyłyżeczkowanie macicy,
W pewnych przypadkach zakażone rany szyjki macicy doprowadzają do wytworzenia się blizn, które zwężają, a nawet zamykają światło jej przewodu. Najczęściej dzieje się to w okolicy ujścia zewnętrznego. Przewód szyjki macicy jest też niekiedy wskutek tego tak ciasny, że nawet wprowadzenie zgłębnika napotyka trudności.
Tego rodzaju zwężenia (stenosis cervicis cicatricea) są przeszkodą dla odpływającej krwi miesięcznej i wydzieliny gruczołów trzonu macicy. Następstwem zwężeń są zaburzenia miesiączkowania, a także upośledzenie płodności kobiet.
Nowe Komentarze