Inne czynniki zwiększające wrażliwość na zimno to: zmęczenie, głód, niedoży-wienie, odwodnienie, a także tytoń i alkohol. Wszystko to negatywnie wpływa na mechanizm samoregulacji ciepłoty ciała. Kiedy Jack znalazł się już w samo-chodzie, nie powinien był prosić o alkohol, a policjant powinien był wiedzieć, że nie należy mu go dawać. W takiej sytuacji dobry byłby jakiś bezalkoholowy ciepły napój, ale nie alkohol, bo rozszerza naczynia krwionośne skóry powodując jej przekrwienie i – na drodze promieniowania – utratę ciepła, które jest przenoszone przez krew. Wszystko to odbywa się kosztem ukrwienia narządów wewnętrznych, również tych decydujących o życiu.
Jack miał jeszcze tyle szczęścia, że nie mógł utrzymać papierosa. Gdyby po dalszej utracie ciepła w wyniku wypicia brandy palił w drodze do szpitala papierosy, do jego już pozbawionych czucia palców mogłaby praktycznie nie docierać krew, gdyż tytoń z kolei zwęża naczynia krwionośne. Ofiarom przemarznięcia nie wolno podawać ani tych, ani żadnych innych środków narkotycznych, ponieważ czynność ich mózgu bywa stłumiona, a narkotyki dodatkowo upośledzają zdolność oceny sytuacji i mobilizacji do obrony.
Trzeba też wiedzieć, że niektóre leki wpływają na obniżenie temperatury ciała, a więc mogłyby pogorszyć stan ofiary. Wśród nich są powszechnie używane, takie ja diazepam [Relanium], chlordiazepoksyd [Elenium, a także nitraze- pam i oksazepam], barbiturany [np. Luminalum] i leki uspokajające z grupy fenotiazynowej, których prototypem jest chlorpromazyna [Fenactil]. I jeszcze jedno: wrażliwość na zimno zwiększa się w znaczącym stopniu w niektórych chorobach, na przykład w niedoczynności tarczycy, cukrzycy insulinozależnej, niedomogach nerek i przy pewnych zaburzeniach czynności gruczołów wydziel- niczych.
Nowe Komentarze